Renegades of Funk (Μερος 3ο)

... κλικ για συνέχεια από το δεύτερο μέρος                                       του Στέλιου Χατζηιωάννου

                                   

Black Awareness

Ο Fela Kuti Νιγηριανός ιδρυτής του afrobeat
και ακτιβιστής υπέρ του Παναφρικανισμού 

Η μαύρη επίγνωση πάντως δεν προήλθε μονάχα από τους αφρό-αμερικάνους, αλλά υπήρξαν και πολλοί εξωτερικοί παράγοντες και μορφές που βοήθησαν με τις ενέργειές και την μουσική τους. Η κοινωνικοπολιτική ιστορία και μουσική ανάπτυξη της reggae κατά τη δεκαετία του 1970 στην Τζαμάικα, το Απαρτχάιντ και ο αγώνας του Nelson Mandela στην Νότιο Αφρική, οι πολιτικοποιημένες afrobeat μουσικές του Νιγηριανού Παν-αφρικανού, ακτιβιστή Fela Kuti ήταν από τα πιο δυνατά χαρτιά που βοήθησαν το κίνημα της Μαύρης Δύναμης. Ενώ επίσης ο τζαμαϊκανός Marcus Garvey υπήρξε αν όχι η σημαντικότερη μορφή του μαύρου κινήματός, σίγουρα μία από τις σημαντικότερες. Δημοσιογράφος, εκδότης, επιχειρηματίας, εθνικός ήρωας της Τζαμάικα, ρήτορας και ένας από τους θεμελιωτές του Μαύρου Εθνικισμού και του Παν-αφρικανισμού. Η δράση του δεν περιορίστηκε μονάχα στη Τζαμάικα και την Αφρική αλλά επεκτάθηκε όπου υπήρχαν μαύροι της διασποράς και κατά συνέπεια και στην Αμερική. Είναι ο κυριότερος εμπνευστής άλλων κινημάτων όπως αυτών του  Έθνους του Ισλάμ, καθώς και του κινήματος Rastafari. Αποτέλεσε μαζί με τον Χαϊλέ Σελασιέ (αυτοκράτορας της Αιθιοπίας), πηγή ιδεολογικής έμπνευσης για τον μεγάλο reggae καλλιτέχνη Bob Marley. Μάλιστα ο Bob Marley μνημονεύει μια φράση του Marcus Garvey στο βιβλιαράκι του δίσκου του, Survival. Η φράση λέει: «Ένας λαός χωρίς την γνώση της ιστορίας του, της καταγωγής του και της κουλτούρας του, είναι σαν ένα δέντρο χωρίς ρίζες».

Ο ιδρυτής του Μαύρου Εθνικισμού
Marcus Garvey

Now Groove Sucka Groove

 Καθ’ όλη την  διάρκεια του μαύρου αγώνα, πάντα υπήρχαν αυτοί που λειτουργούσαν και σκεφτόντουσαν ακραία και οι πιο συμβιβαστικοί. Πολλοί χλεύασαν αυτήν την εθνικιστική κουλτούρα που είχε αναπτυχθεί, ενώ σε πολλά μάτια αυτό έμοιαζε φαινομενικό και παροδικό. Δρομολόγησε ωστόσο αλλαγές που ακολούθησαν και έσπρωξαν το κίνημα στις επόμενες δεκαετίες. Τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αρχίζουν και αναπτύσσονται νέα μουσικά κινήματα, όπως το electro funk και το rap. Αυτές η νέες τάσεις βασίστηκαν, στη κουλτούρα που είχε αναπτυχθεί λίγα χρόνια πριν, αλλά μιλούσαν με νέα γλώσσα ώστε να γίνεται αντιληπτή από τις νέες γενιές που δεν είχαν ούτε τα ίδια βιώματα αλλά ούτε και το ίδιο σκεπτικό. Είχαν περισσότερα δικαιώματα και ήταν πιο ίσοι σε σχέση με τους παλαιότερους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είχαν κατακτήσει την ισότητα.

Ο George Clinton (φώτο αριστερά κάτω) και οι Parliament Funkadelic  (φωτο αριστερά), ο Grand Master Flash και οι Furious Five, οι Sugarhill Gang, οι βρετανοί SL Troopers, ο επίσης βρετανός MC Duke με το Free (Nelson Mandela), ο τζαμαϊκανός DJ Cool Herc και άλλοι γίνονται οι εκφραστές της νέας τάσης. Ο Afrika Bambaataa ο κυριότερος εκφραστής του ηλεκτρονικού ήχου, έρχεται για να εκφράσει μέσω της μουσικής του, τη νέα νοοτροπία, χωρίς να λησμονεί τις διεκδικήσεις του παρελθόντος. Μαζί με τους Soul Sonic Force συνθέτουν μια νέα μουσική που μιλάει στο κόσμο και κομμάτια όπως το Renegades of Funk (που διασκευάζουν και οι Rage Against the Machine), το Planet Rock και το Peace Unity Love and Having Fun ( που το ηχογράφησε μαζί με τον James Brown, γεφυρώνοντας το χάσμα των γενεών) αφήνουν τη σφραγίδα στη νέα δεκαετία. Από την άλλη ο Afrika Bambaataa, ιδρύει το κοινωνικοπολιτικό κίνημα Universal Zulu Nation, με σκοπό να αφυπνίσει τους νέους ώστε να μην ασχολούνται με τα ναρκωτικά τη βία και τις συμμορίες, αλλά να γίνουν χρήσιμα μέλη της κοινωνία με ενναλακτικους τρόπους έκφρασης όπως η hip-hop κουλτούρα, το breakdance και τα graffity. Οι ιδεολογία του Universal Zulu Nation συνοψίζεται πέρα από τη θρησκεία και το χρώμα. Είναι μια ιδεολογία που αποσκοπεί στην προσωπική και παγκόσμια ειρήνη και αγάπη. Ανοίγεται έτσι ο Hippo-δρόμος για το rap και για νέα συγκροτήματα όπως οι Run DMC, ο Tone Loc, ο Young MC, οι Eric B. and Rakim και οι πιο εχθρικοί Public Enemy, Tupac Shakur, Notorious Big και άλλοι πολλοί, ενώ στις αρχές των 90’s το punk συγκρότημα Body Count του μαύρου Ice- T εισάγουν τη μαύρη κουλτούρα σε πιο αντιδραστικές μορφές, αφού πυρπολούν τις λευκές συνειδήσεις με μαύρες καυστικές και επιθετικές punk- rap ρίμες.

Eric Band Rakim

Και καθώς μπήκαμε στην δεκαετία του 1980, το funk, και το rap μεταφράζεται στους λευκούς από συγκροτήματα όπως οι Red Hot Chilli Peppers, οι Beastie Boys ενώ όλο και πιο πολλοί λευκοί ασχολούνται τώρα με την μαύρη μουσική. Ούτως η άλλως αυτό συνέβαινε πάντα και με τα blues και με τη soul. Απλά τώρα υπάρχει και ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας όσον αφορά και τη μόδα ή το στυλ. Στα 90 ’s  οι Rage Against the Machine, έρχονται για να θίξουν άλλο ένα θέμα. Βασισμένοι στη μαύρη μουσική αλλά με κιθάρες που παίζουν πριονίδια, οι αναρχικές απόψεις τους, θέτουν προβληματισμούς που έχουν να κάνουν με τους μετανάστες και την εχθρική αμερικάνικη πολιτική, ειδικότερα με τους λατινοαμερικάνους. Οι οποίοι λατινοαμερικάνοι προϋπήρχαν των Ευρωπαίων και ο όρος «λατίνο», δείχνει από μόνος του, το πώς επιβλήθηκαν οι λευκοί αφέντες, πάνω σε έναν ολόκληρο λαό.

Η αρχική σύνθεση των
Red Hot Chilli Peppers

Barrack Obama- Ο μαύρος Πρόεδρος

Η μουσική και η μόδα βοήθησαν κατά πολύ στην ανάπτυξη της αφρικανικής κουλτούρας στο αμερικάνικο έδαφος. Υπήρξαν ο σπόρος των ιδεών μεταξύ ελευθερίας και πράξεων. Κάποιοι καλλιτέχνες έγιναν σύμβολα των αλλαγών και στυλοβάτες της μαύρης αφύπνισης. Υπήρξαν αυτοί που ένωσαν όλους αυτούς που ταλανίζονταν μεταξύ απραξίας και κακουχιών. Σκοπός της τέχνης είναι να περνάει κάποιο μήνυμα και η soul, το funk και τα blues υπήρξαν οι μουσικές που περνούσαν αυτό το μήνυμα μέσω καλλιτεχνικών επαναστάσεων παράλληλα με αυτούς που το περνούσαν μέσω πρακτικών επαναστάσεων. Ήδη από τα 60's οι αφρο- αμερικανοί αναφέρονται μέσα από τα τραγούδια τους στην επιθυμία τους να αποκτήσουν Μαύρο Πρόεδρο.

Public Enemy

Η μουσική μιλάει άμεσα στο κόσμο, ανεξάρτητα από το χρώμα τη θρησκεία ή το φύλο. Πόσο μάλλον όταν η μουσική απευθύνεται σε ανθρώπους που στις πλάτες τους κουβαλάνε τα ίδια βιώματα. Είναι ο συνδετικός κρίκος. Στις ιδέες και στους τρόπους μιας επανάστασης μπορούν όλοι να διαφωνούν. Η μουσική όμως, είναι το στοιχείο εκείνο που ενώνει τους πάντες με τον ίδιο ρυθμό. Ο μαύρος εθνικισμός αναπτύχθηκε ως απόρροια του ευρωπαϊκού δουλεμπορίου. Κάποιοι, όπως το Έθνος του Ισλάμ, πίστεψαν στη ανωτερότητα της μαύρης φυλής και στον πλήρη διαχωρισμό της από τους λευκούς. Κάποιοι, όπως ο Malcolm X άλλαξαν τα πιστεύω τους και έκαναν κάποιο βήμα πίσω όταν κατανόησαν ότι ο ρατσισμός είναι λάθος από όποια μεριά και αν εκφράζεται. Κάποιοι, όπως οι Μαύροι Πάνθηρες, προσπαθούσαν και προσπαθούν να συμβιβάσουν τους ακραίους με τους μετριοπαθείς. Η μουσική όμως έχει πετύχει αυτό που οι άλλοι δεν θα καταλάβουν ποτέ. Την πλήρη αδελφοσύνη. Και η μουσική είναι ίσως αυτή που βοήθησε περισσότερο από τους ρήτορες και τους επαναστάτες στο να αποκτήσουν οι μαύροι, αφρό- αμερικάνικη συνείδηση. Ίσως να είναι αυτή που έκανε και τον Barrack Obama Πρόεδρο της Αμερικής, πραγματοποιώντας τα όνειρα των έγχρωμων φυλών της σύγχρονης Αμερικής. Δεν ξέρω και μάλλον κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν αυτό είναι άλλη μια βιτρίνα ή άλλο ένα τρυκ της άρχουσας τάξης για να παραπλανήσει τους υποτελείς της. Μέχρι στιγμής πολλοί πιστεύουν ότι ακολουθεί μια μετριοπαθή πολιτική προσπαθώντας να συμβιβάσει αντικρουόμενες πλευρές. Η εκλογή του για μια δεύτερη τετραετία μάλλον θεωρείται βέβαιη, και θα τον οδηγήσει στη παραμονή του στο Λευκό Οίκο. Δεν παύει βέβαια να παίζει μεταξύ λευκών και μαύρων συμφερόντων. Πάντως μέσα του διατηρεί έστω και λόγους μάρκετινγκ, την μαύρη ιστορία του.

Τι σημαίνουν:  

Poster του Obama
που συμβολίζει την ελπίδα
των Αφρο- αμερικανών

Μαύρος Εθνικισμός: είναι υπέρ του φυλετικού διαχωρισμού και κατά των μίξεων. Αν και υπάρχουν πολλές εκδοχές και φιλοσοφίες μαύρου εθνικισμού, πολλά σημεία είναι κοινά. 1) Μαύρη υπερηφάνεια 2) ανεξάρτητη οικονομική, πολιτική και κοινωνική κουλτούρα από τους λευκούς.

Παν-αφρικανισμός: ο παν-αφρικανισμός προήλθε εξαιτίας του ευρωπαικού δουλεμπορίου και δεν υπήρχε από πριν. Είναι μια παγκόσμια κοινωνικοπολιτική θέση, που προσπαθεί να ενώσει πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά τους Αφρικανούς της διασποράς με τους υπόλοιπους αφρικανούς, για μια ενιαία Αφρική. Επιδιώκει επίσης την πολιτική ενότητα και μεταξύ των Αφρικανικών χωρών.