Renegades of Funk (Μερος 3ο)

... κλικ για συνέχεια από το δεύτερο μέρος                                       του Στέλιου Χατζηιωάννου

                                   

Black Awareness

Ο Fela Kuti Νιγηριανός ιδρυτής του afrobeat
και ακτιβιστής υπέρ του Παναφρικανισμού 

Η μαύρη επίγνωση πάντως δεν προήλθε μονάχα από τους αφρό-αμερικάνους, αλλά υπήρξαν και πολλοί εξωτερικοί παράγοντες και μορφές που βοήθησαν με τις ενέργειές και την μουσική τους. Η κοινωνικοπολιτική ιστορία και μουσική ανάπτυξη της reggae κατά τη δεκαετία του 1970 στην Τζαμάικα, το Απαρτχάιντ και ο αγώνας του Nelson Mandela στην Νότιο Αφρική, οι πολιτικοποιημένες afrobeat μουσικές του Νιγηριανού Παν-αφρικανού, ακτιβιστή Fela Kuti ήταν από τα πιο δυνατά χαρτιά που βοήθησαν το κίνημα της Μαύρης Δύναμης. Ενώ επίσης ο τζαμαϊκανός Marcus Garvey υπήρξε αν όχι η σημαντικότερη μορφή του μαύρου κινήματός, σίγουρα μία από τις σημαντικότερες. Δημοσιογράφος, εκδότης, επιχειρηματίας, εθνικός ήρωας της Τζαμάικα, ρήτορας και ένας από τους θεμελιωτές του Μαύρου Εθνικισμού και του Παν-αφρικανισμού. Η δράση του δεν περιορίστηκε μονάχα στη Τζαμάικα και την Αφρική αλλά επεκτάθηκε όπου υπήρχαν μαύροι της διασποράς και κατά συνέπεια και στην Αμερική. Είναι ο κυριότερος εμπνευστής άλλων κινημάτων όπως αυτών του  Έθνους του Ισλάμ, καθώς και του κινήματος Rastafari. Αποτέλεσε μαζί με τον Χαϊλέ Σελασιέ (αυτοκράτορας της Αιθιοπίας), πηγή ιδεολογικής έμπνευσης για τον μεγάλο reggae καλλιτέχνη Bob Marley. Μάλιστα ο Bob Marley μνημονεύει μια φράση του Marcus Garvey στο βιβλιαράκι του δίσκου του, Survival. Η φράση λέει: «Ένας λαός χωρίς την γνώση της ιστορίας του, της καταγωγής του και της κουλτούρας του, είναι σαν ένα δέντρο χωρίς ρίζες».

Renegades of Funk (Μέρος 2ο)

...κλικ για συνεχεια από το πρώτο μέρος                                           του Στέλιου Χατζηιωάννου

Black Power

Ο Petey Greene

Ο Petey Greene υπήρξε ένας πρώην ναρκομανής, ληστής και φυλακισμένος, που κατάφερε να βρει δουλειά στην Washington, ως ραδιοφωνικός παραγωγός και έπειτα ως τηλεοπτικός παρουσιαστής, μετά την αποφυλάκιση του. Χρώμα: μαύρο και χιούμορ ατελείωτο, ενώ ο τσαμπουκάς του, περίσσευε. Ο Greene τα έβαζε με όλους και με όλα και δεν κόλλαγε πουθενά και σε κανέναν. Το στόμα του, δεν γνώριζε τι θα πει ευγένεια, ενώ στις εκπομπές του, καταπιανόταν με θέματα ρατσισμού, φτώχιας, χρήσης ναρκωτικών και γενικότερων πολιτικοκοινωνικών ζητημάτων. Πέρα από τις ασχολίες του με την showbiz, ο Greene έδρασε ως ακτιβιστής κατά του πολέμου του Βιετνάμ, ενώ ίδρυσε και την οργάνωση The Ralph Waldo Greene Community Center and Efforts, που συμπαραστεκόταν σε πρώην φυλακισμένους και τους βοηθούσε να επανενταχτούν στην κοινωνία. Από την πρώτη του κιόλας εκπομπή στο ραδιόφωνο, ήταν από αυτούς που τα έβαλε με την Motown και τον ιδιοκτήτη της.

Renegades of Funk (Μέρος 1ο)

Το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύεται πρώτη φόρα. Αρχικά το είχα γράψει με σκοπό να δημοσιευτεί στο Ποπ και Ροκ, σε κάποιο τεύχος του 2009. Ήταν η εποχή που ο Barrack Obama ήταν υποψίος για την Προεδρία των Η.Π.Α. Υπήρξαν αντιρρήσεις τόσο όσον αφορά την "εμπορικότητα" του συγκεκριμένου κειμένου, όσο και το μέγεθός του. Η αλήθεια είναι ότι δεν με ενδιέφερε να προωθήσω τα συμφέροντα διαφόρων εταιρειών, ειδικά σε ένα άρθρο που καταπιάνεται με το συγκεκριμένο θέμα, για το πως εκφράστηκε δηλαδή η Μαύρη Αφύπνιση μέσα από τα Μαύρα Κοινωνικά Κινήματα. Πάντα έβαζα τον εαυτό μου στη θέση του αναγνώστη. Τι θα ήθελα δηλαδή εγώ να διαβάσω. Με ενδιέφερε η πληροφορία πιο πολύ από το μαρκετινγκ. Όσον αφορά το μέγεθος, είχα προτείνει να μπει στο περιοδικό ως ένθετο αφιέρωμα, ή να χωριστεί σε μέρη. Δεν βρήκαμε κάποια μέση λύση ούτε σε αυτό το θέμα. Αποφάσισα λοιπόν να μην το δημοσιεύσω μέχρι σήμερα. Πρόσθεσα κάποιες ακόμα πληροφορίες και το εκδίδω σε μέρη, ώστε να μην σας κουράσω. 

Το εξώφυλλο Renegades of Funk του Afrika Bambaataa
και των Soul Sonic Force

Λίγο καιρό πριν έβλεπα τον Barrack Obama να τραγουδάει το Sweet Home Chicago μαζί με τον Β.Β. King και τους Rolling Stones. Ο Jeff Beck, ο Glary Clark Jr, ο Keb Mo, ο Buddy Guy και πολλοί άλλοι μπλουζίστες τιμούσαν το μήνα της Μαύρης Ιστορίας, παίζοντας blues στο Λευκό Οίκο. Μια ετήσια γιορτή, αφιερωμένη στους Αφρικανούς της διασποράς που την γιορτάζουν σε Αμερική, Καναδά και Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Obama επέλεξε να φωνάξει μερικούς από τους εξέχοντες blues μουσικούς στο Λευκό Οίκο, ενώ δεν παρέλειψε να τραγουδήσει μερικές στροφές από το κλασσικό Blues κομμάτι Sweet Home Chicago. Παλαιότερα σε ένα τηλεοπτικό debate με την Hilary Clinton. Ο δημοσιογράφος του είπε, ότι πολλοί πιστεύουν ότι ο Bill Clinton είναι ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος, λόγο των προοδευτικών απόψεών του και τον ρώτησε αν ο ίδιος πιστεύει κάτι τέτοιο. Ο Obama απάντησε ότι δεν συμφωνεί με αυτήν την άποψη μέχρι να τον δει να χορεύει, όπως χορεύουν οι μαύροι. Τι ήταν αυτό που τον υποκίνησε να πει κάτι τέτοιο; Το σίγουρο είναι πως η μουσική τους ενώνει. Και όπως σε κάθε αγώνα απελευθέρωσης υπάρχουν αντάρτες, στο δικό τους αγώνα συναντάμε τους Αντάρτες του Funk.

του Στέλιου Χατζηιωάννου

Soul Power

Δημοσιεύτητηκε στο Δίφωνο τεύχος Ιουνίου 2008

With the power of Soul everything is possible”

Jimi Hendrix

Ian Dury

Έχετε μεταφράσει ποτέ την μουσική σε εικόνες; Και αν ναι, τι σκεφτόσαστε όταν ακούτε; Οι σκέψεις σας είναι μαυρόασπρες ή έγχρωμες; Σκεφτόσαστε σχήματα και παραστάσεις ή σκεφτόσαστε τους πλανήτες του διαστήματος; Σκεφτόσαστε κάποιο πρόσωπο ή σκεφτόσαστε το μέρος που ακούσατε πρώτη φορά αυτό το τραγούδι; Σκεφτόσαστε ότι είστε ο κιθαρίστας που σολάρει μπροστά σε χιλιάδες κόσμο ή σε κάποιο ήσυχο κλαμπ ή σκεφτόσαστε ότι είστε ένας από το κοινό; Από την άλλη έχετε σκεφτεί πως θα ήταν άραγε ο κόσμος χωρίς εικόνες, μόνο με ήχους; Πως θα ήταν να ακούμε το πιάνο ή την κιθάρα αλλά να μην τα βλέπουμε ή να μην τα έχουμε δει ποτέ.

Bootlegs, Γουρούνια και Rock ‘n’ Roll

 Δημοσιεύτηκε στο Δίφωνο τεύχος Σεπτεμβρίου 2008

Bootleg των Who

Τι είναι αυτό που έκανε τον Peter Grant (μάνατζερ των Led Zeppelin) να χάσει τον ύπνο του; Μπορεί η μουσική βιομηχανία να προστατέψει τα πνευματικά της δικαιώματα; Το έργο ενός καλλιτέχνη ανήκει σε αυτόν; ή από τη στιγμή που εκδίδεται, γίνεται κτήμα όλων μας; Το αντάρτικο στη μουσική ορολογία, είναι το bootleg και όλοι λίγο- πολύ έχουμε δράσει ως αντάρτες. Και οι παππούδες μας με τα βινύλια και οι πατεράδες μας με τις κασέτες και εμείς με τα cd και τα dvd και τώρα διανύουμε τις μέρες όπου τα mp3 και το ίντερνετ είναι το πλιάτσικο που χρησιμοποιούν τα παιδιά μας.

Μουσική Αλήτικη

Δημοσιεύτηκε στο Δίφωνο τεύχος Ιανουαρίου 2008 

 

Αλήτης: ο περιθωριοποιημένος λεβέντης που γυρνάει από δω κι από κει. Αυτός που μπορεί να σταθεί στα πόδια του, σε κάθε περίπτωση. Αυτός που έχει πολλά αλλά δεν φοβάται να ζήσει και με τα λίγα. Με λίγα λόγια ο μάγκας που όταν μιλάει, ο Λόγος του έχει αξία και όταν τραγουδάει, το Τραγούδι του μένει για πάντα.